Ua eglòga qu’ei un poèma bucolic, qui celèbra l’amor e la natura, en fòrma de dialògue o de solilòqui, en un encastre pastorau. A l'Antiquitat qu’estó praticat per Virgili. Quan arribó la Renaishença tornó de mòde, per exemple dab l’italian Jacopo Sannazaro.

Las eglògas de Pèir de Garròs,publicat en 1567, d’ua grana finessa e invencion, que son un vertadèr cap-d'òbra de la Renaishença gascona.

Lo leitorés Pèir de Garròs (enter 1525 e 1530 – 1581), doctor de teologia e de dret, qu’ei un escrivan gascon deus mes famós. Que’s hasó protestant e que publicó en 1563 les Psaumes de David viratz en rhythme gascon, abans Arnaud de Salette qu’editó sus Psalmes de David en rima bernesa en 1583. Que compausó poesias gasconas on s'exprimó en favor deu restabliment d'un estatut d'egalitat enter lo gascon e lo francés : Per l'onor deu país sosténguer, e per sa dignitat manténguer.

Lo libe qu’es compausat de 8 eglògas. La prumèra que hè dialogar paisants espaurits per la guèrra, la dusau qu’ei lo monològue d’un sacamand urós de la guèrra pr’amor que vive de lo son brigandèr, la tresau que presenta ua allegoria deu tornar de la patz, la quatuau qu’ei un sacamand malurós deu tornar de la patz. Las autas eglògas que conta amors decebuts.

Aqueth cap-d'òbra qu’estó reeditat tres còps : en 1895 per Alcée Durieux, en 1953 per André Berry, en 2011 per Per Noste.

Livre consultable au château. Voir modalités en page d'accueil.